Waldworte des Tages: As de Wald noch jung was

As de Wald noch jung was

As de Wald noch jung was, weren de Dwargen de eersten, de seen: „Hier blieven wi!“ Völ mehr wussen se neet to seggen over hör neje Tohuus, as blot disse dree Woorden un noch n´paar Ahhs un Ohhs daarto. De Ahhs un de Ohhhs, de bruukten se, wenn se in d´ Wald wat Neeis updenen. Denn wees een Dwarg mit sien Finger daarhen un see „Ahhh“ of „Ohhh“. Un de annern nickkopp-den, wenn s´ daarmit inverstahn wassen of schüddkoppden, wenn hör dat neet passen de.

Nu hörden sük de „Ahhhs“ un de „Ohhhs“ aver neet gliek an. Dat gav heel sacht puusde „Ohhs“ of luud „Ahhs“, de sük as ´n unver-sehns Lachen anhörden. Enige Dwargen harren dat good övt, för elke neje Entdecken de passende Ahhh- of Ohhh-Luut to finnen. Un elke Dag kwemen neje Varianten daarto. So gung dat ´n  Tiedlang.

Aver tomaal murken de Dwargen, dat hör Vörraad an verscheden Ahhhs un Ohhhs minner wurren. Dat kweem to Verwesseln un se kwemen d´r faker achter, dat wat neet stimmde.„Wi mutten Woorden utfinnen“, meende ´n Dwargenfroo. „De junge Wald wasst up, un alls, wat d´r elke Dag neei upkummt, bruukt ´n passende Naam.“ „Ja“, see ´n Dwargenkeerl, de daar düchtig van andaan weer, „Van vandag of an brengt elk ´n neje Waldwoord mit in uns Dwargenrunn. Aver weest achtsam! Fien Saken bruken leevtallige Woorden. Un krachtige Saken könt driest ´n krachtige Naam verdragen.“

Bold hörde man ´t  in de junge Wald mum-meln un kunkeln. Overall weern de Dwargen unnerwegens up de Sök na de passende Woorden. Se leten de Sülven un Bookstaven dörnanner dwirreln un over hör Lippenslupen. Sabends wurren de Lösens in ´n groot Runn beraden. „Busk“, sloog ´n Dwargen-jung vör. „Wat daar so rund un so struuv up d´ half Höchte wasst, dat kunn man Busk nömen“. Annerseen nickkoppde. „Busk is good! Busk hört sük kört un rund an. Dat passt!“ „Denn kunnen de lüttje witte Blomen, de in ´t Vörjahr faaktieds tegen so ´n Busk wassen, eenfack Buskrosen heten“, full ´n Dwargenwicht tomaal daarto in. „Nee“, proode ´n Dwargenfroo reselveert daartegen. “Buskrosen hört sük völs to gruuv an för so lüttje leevtallige Kreatüren. Hest du maal vermickt, wo licht un fien de Blomen hör Koppen in d´ Wind rögen?“ „Denn villicht Buskrooske?“, overleggde dat Dwargenwicht. „Beter noch: Buskwind-rooske“, reep ´n anner daartüsken. „Ja, Buskwindrooske is akkraat recht“, juchhei-ten de annern un klatsken begeistert in d´ Hannen.

So geböhrde dat nu Dag um Dag. De Dwargen funnen gruuv Woorden as „Boomstump“,  „Holtblock“ of „Trampel-padd”. De fien Saken kregen daarför levelke Namen as “Botterbloom”, “Fenntjebloom” of “Roodbostje”. Denn an de Deren dochen se natürelk ok. Faaktieds wurr fien unner-scheden tüsken ´n natte dicke „Pogg“ un ´n lüstige „Wiedehopf“, ´n stolt d´rhen stappen-de „Fasan“ un ´n gnuffende „Wildswien“, ´n munter flutternde „Filapper“ un ´n smuk-ke „Herenpeerdje“.

Bloot mit dat Woord „Gupsel“ wussen se nix antofangen. Denn up de Padd na Huus, harr de, de dat Woord „Gupsel“ utfunnen harr, dummerwies vergeten, för well he sük disse Naam utdocht harr. Siet de Tied hopen de Dwargen, dat hör in d´ Wald maal ´n Gup-sel tomöt kummt. Se sünd heel seker, dat se hum futt weerkennen.

Susanne Brandt / ins Plattdeutsche übertragen von Hillmer Hinrichs / aus: “Geschichten voller Farben in Ostfriesischem Platt”